ΟΧΙ/ΝΑΙ

ΟΧΙ. Τρία γράμματα, μόλις τρία γράμματα που όμως τσακίζουν κόκαλα. Μία μικρή λέξη που στην συνείδηση του λαού έχει ταυτιστεί με θάρρος και υπερηφάνεια. Τρία γράμματα που στην προσωπική μας ζωή σπάνια θέλουμε να ακούμε και που συνήθως επιλέγουμε να μην ακούμε. Μία λέξη που πληγώνει.

NAI. Επίσης τρία γράμματα, τρία γράμματα πολύ πιο εύκολα. Μια λέξη που "δείχνει" περισσότερη κατανόηση, περισσότερη ευαισθησία, περισσότερη μεγαλοψυχία. Δείχνει όμως και ευσυνειδησία; Δυστυχώς, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με το σωστό και το εύκολο, οι δρόμοι αυτών των δύο είναι προς τελείως αντίθετες κατευθύνσεις.

Μπορείς να πεις πολλά ΝΑΙ. Μπορείς να αποσιωπήσεις τις φωνές μέσα σου, μπορείς να προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου πως χαίρεσαι με την χαρά του άλλου, μπορείς ακόμα και να επαναπαυθείς πως έπραξες το σωστό. Άλλα είναι πραγματικά έτσι;

Λένε πως όσα δεν γνωρίζει κανείς δεν μπορούν και να τον πληγώσουν. Πολύ παρηγορητική δικαιολογία. Στην τελική ένα ανέντιμο ΝΑΙ πάντα πληγώνει. Μπορεί να μην πληγώνει συνειδητά, αλλά πληγώνει. Και πληγώνει όλους, και αυτόν που το λέει και αυτόν που το δέχεται και το αποδέχεται ως ειλικρινές. Και πληγώνει μακροχρόνια, καθώς το ένα ΝΑΙ φέρνει ένα ακόμα και εκείνο με την σειρά του ένα άλλο κ.ο.κ.

Τελικά, θέλει μεγάλο θάρρος να πεις ΟΧΙ και ακόμα μεγαλύτερη καρδιά να το αποδεχτείς με αξιοπρέπεια. Και όταν βρεις ένα άνθρωπο που σέβεται τα ΟΧΙ σου και δεν σε κατακρίνει για αυτά, τότε μάλλον έχεις βρει και έναν άνθρωπο που ίσως αξίζει να αποκαλείται φίλος.