Προσωπικά μουσεία τέχνης

Είναι κάτι βράδια που τα βήματα της σκέψης οδηγούνται σε παράξενες περιπλανήσεις. Το έχει αυτό η μεγάλη αυτή μάγισσα, η Νύχτα. Όλα φαντάζουν πιο εξωπραγματικά κάτω από το πέπλο της και η ατμόσφαιρα συχνά παίρνει μία νότας μεθυστικής νολσταγίας. Έτσι και οι σκέψεις γίνονται πιο εσωστρεφεις και τείνουν να κοιτούν επίμονα πίνακες περασμένους.

Κάθε πίνακας διαφορετικός και μοναδικός. Άλλοι με έντονα, ζωντάνα χρώματα, αναμνήσεις γεμάτες γέλιο και χαρά. Άλλοι φτιαγμένοι με κάρβουνο, δάκρυα που χύθηκαν και χάραξαν σαν όξυνη βρόχη τα τοιχώματα της καρδιάς. Μερικοί είναι ακαθόριστου σχήματος και θέματος, μνήμες που το μυαλό και η ψυχή δεν έχουν ακόμα κατανοήσει. Ορισμένοι αδιαπέραστοι από οποιαδήποτε παλέτα φωτός, στιγμές που το είναι διαλύθηκε στην δίνη θυμού και οργής.

Χιλίαδες στιγμές περασμένες, χιλιάδες πίνακες. Όλοι κρεμασμένοι στο μουσείο της προσωπικής τέχνης, με μοναδικό επισκέπτη τον κάτοχό τους. Ξεκινώντας κανείς την βραδινή του περιπλάνηση δεν ξέρει πάντα με σιγουριά σε ποιον θα σταθεί περισσότερο. Μερικές φορές, ένα μουσικό κομμάτι είναι ικανό να φέρει σε περίοπτη θέση έναν συγκεκριμένο πίνακα. Άλλες φορές πάλι, ο επισκέπτης απλώς περνά μπροστά από τους πιο πρόσφατους, προσπαθώντας να τους συνδυάσει, σαν μία εξέλιξη της τεχνικής του. Ορισμένες βραδιές από την άλλη, τα φαντάσματα του μουσείου βγάζουν από τις αποθήκες τους πιο πάλιους, πίνακες που ο κάτοχος θα προτιμούσε να μην κατέχει.

Και κάθε μέρα το μουσείο επεκτείνεται, με καίνουργιους πίνακες να προστείθονται στους τοίχους του. Και κάθε βράδυ ανοίγει τις πύλες του πιο πλούσιο, πιο πολύχρωμο και ενίοτε πιο σκοτεινό. Και κάθε περιπλάνηση ποτέ ίδια με την τελευταία. Και κάθε επισκέπτης, εισέρχεται στο προσωπικό αυτό χώρο, ελπίζωντας το σύνολο όλων αυτών τον πινάκων, στο τέλος να γίνουν ένας τεράστιος καμβάς με τίτλο: Έζησα μία καλή και γεμάτη ζωή.

Καλές επιλογές χρωμάτων για τους αυριανούς σας πίνακες.