Και...

Και ξαφνικά αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν είναι όντως έτσι τα πράγματα. Βάζεις τα συναισθήματά σου κάτω από το μικροσκόπιο της ψυχρής λογικής σου και τα αναλύεις. Έτσι έμαθες εξάλλου να κάνεις με όλα, έτσι έχεις κρυσταλλωθεί ως χαρακτήρας, ένας ονειροπόλος ορθολογιστής.

Και τα εξετάζεις σαν μία ίωση, τα πρώτα συμπτώματα της οποίας έχουν αρχίσει να φαίνονται και σκέφτεσαι αν είναι καιρός να αρχίσεις την αντιβίωση. Επικίνδυνη όμως αυτή η ίωση, αντί να σε κάνει να νοιώθεις άσχημα, σε κάνει να χαμογελάς και πάλι σαν παιδί. Αλλά από την άλλη, πόσες φορές αρρώστησες και στην τελική αποδείχτηκε ένα απλό περαστικό κρύωμα; Ένα κρύωμα που πέρασε παίρνοντας απλώς μια εγκεφαλική ασπιρίνη, αντισώματα που το μυαλό περήφανα αποκαλεί αυτοσυντήρηση.

Και συνεχώς αυτή η μικρή φωνή που σου λέει πως αρκετά με τα μικρά κρυολογήματα, αρκετά με τα αντισώματα, αρκετά με την αυτοσυντήρησή σου. Μήνες τώρα αυτή η φωνή σε καταδιώκει, υπενθυμίζοντας σου πως δεν έχεις γεννηθεί για να γίνεις έτσι, για να καταντήσεις έτσι. Μήνες τώρα που την ακούς ώρες ώρες να τσιρίζει πως είναι καιρός, πως το χρωστάς στον ίδιο σου τον εαυτό.

Και ξέρεις καλά πως η φωνή έχει δίκιο. Ξέρεις πως σαν παιδί δεν έβλεπες με τέτοιο βλέμμα. Ξέρεις πως έχεις τολμήσει πολύ πιο ακραία πράγματα στην ζωή και έχεις νικήσει. Ξέρεις πως αν σκέφτεσαι συνεχώς δέκα μέρες μπροστά, χάνεις και το σήμερα αλλά και τις μελλοντικές εννέα. Ξέρεις πως έχεις τη δύναμη να το κάνεις και πως θα ξαναέρθεις πιο κοντά στο πραγματικό σου είναι.

Και τι γίνεται την δέκατη μέρα; αντιπαραβάλλει ο Κέρβερος του μυαλού. Όλα κάποτε ξεθωριάζουν, το γνωρίζεις επίσης καλά. Και ποιος νομίζεις θα καταφέρει όχι απλώς να κατανοήσει το χάος σου αλλά και να το δαμάσει; Άνοιξες για λίγο ένα παράθυρο και ο άλλος χάθηκε στους δαίδαλους του είναι σου, δεν σε αναγνώριζε. Φαντάσου τι έχει να γίνει αν του ανοίξεις την πόρτα. Κράτα την κλειστή. Είναι πιο φρόνιμο, πιο συνετό. Το ξέρεις πως εγώ σε κρατώ στα πόδια σου τόσο χρόνια, άκουσε με!

Και στην τελική; Στην τελική απλώς ελπίζεις, ακόμα και αν θεωρείς τις ελπίδες άσχημους συμβούλους που αδιαφορούν για την πραγματικότητα. Απλώς ελπίζεις πως έχεις μαγέψει τον ορθολογιστή του άλλου τόσο ώστε να δώσει πνοή στον ονειροπόλο μέσα σου.