Η βάρκα

Ήτανε κάποτε μία βάρκα. Ήτανε μικρή και απλή, χωρίς πολλές διακοσμήσεις. Το σκαρί της ήταν γδαρμένο από τα κύματα της μεγάλης Μπλε Κυράς, αλλά ήταν ακόμα γερό και το χρώμα της κρατούσε καλά, παρόλα τα χρόνια που περνούσαν από πάνω του.

Ήταν πάντα στο πλευρό του κυβερνήτη της. Τον ταξίδευε άλλες φορές συνετά, άλλες φορές πιο ριψοκίνδυνα. Αλλά τον ταξίδευε. Ακόμα και όταν η Μπλε Κυρά θύμωνε και ύψωνε απειλητικά το ανάστημά της για να τον αφανίσει. Τότε μάλιστα ήταν που η μικρή βάρκα αγκάλιαζε τον κυβερνήτη και του κρατούσε την ψυχή ζεστή κόντρα στα παγωμένα κύματα.

Ο κυβερνήτης ορισμένες φορές βρεγμένος και κουρασμένος από τις πάλεις με τα τρομερά στοιχειά ξόρκιζε την βάρκα για τις κακοτοπιές που επέφεραν τα ταξίδια που τον πήγαινε. Όταν ηρεμούσε όμως την κοιτούσε και πάλι ζεστά και ήξερε πως στην τελική αυτή ήταν που σε τόσες καταιγίδες και τόσους ανέμους τον είχε κρατήσει ζωντανό.

Το όνομα της βάρκας; Ελπίδα