Παρασκευή μεσημέρι.

Ο απολογισμός; Με μία πρώτη ματιά .. τίποτα.

Μία ακόμα εβδομάδα ποτισμένη στην καθημερινότητα. Μία ακόμα εβδομάδα με τα γνωστά τρεχάματα, έγγραφα, τηλέφωνα και καφέδες. Οι πέντε εργάσιμες της εβδομάδας πέρασαν στο παρελθόν και οι δύο πολυπόθητες περιμένουν ανυπόμονα στο μέλλον, πριν περάσει και πάλι το σφουγγάρι στον μαυροπίνακα του χρόνου και φτου και από την αρχή.

Κι όμως ήταν όντως έτσι τα πράγματα; Πόσοι άνθρωποι αναζητούν ακριβώς αυτή την, έστω και κατά διαστήματα χαοτική, ηρεμία της καθημερινότητας και δεν την βρίσκουν; Και πόσοι από εμάς που την έχουμε την ξορκίζουμε σαν κακό πνεύμα;

Δύο άτομα μου υπενθύμισαν πως πρέπει να χαίρομαι για την καθημερινότητα μου. Γιατί;

Γιατί ξυπνάω και έχω την υγεία μου.

Γιατί ξυπνάω και έχω το μυαλό μου

Γιατί ξυπνάω και έχω επιλογές

Γιατί ξυπνάω και έχω τα αγαπημένα μου πρόσωπα υγιή.

Γιατί ξυπνάω και έχω ανθρώπους που με σκέφτονται να μου λένε καλημέρα

Γιατί ξυπνάω και έχω μία δουλειά να εργαστώ

Γιατί ξυπνάω και έχω ένα σπίτι να γυρίσω

Τα ‘γιατί’ του κάθε ανθρώπου διαφέρουν και σίγουρα υπάρχουν και τα ‘γιατί όχι’. Αλλά, ενόψει των πολυπόθητων 2.880 λεπτών, ας δούμε με τα μάτια όσων τα ‘γιατί όχι’ τους συντρίβουν τα ‘γιατί’ τους και ας εισέλθουμε στις δύο αυτές μέρες χαρούμενοι για τις 5 ημέρες καθημερινότητες που περάσαμε.

Ο απολογισμός της εβδομάδας; 10.080 λεπτά ζωής!