Γιωργάκηηηηηηηηη μηηηηηηηηη στα βαθειάαααααααα

Μπήκαμε πλέον και επίσημα στο καλοκαίρι. Αν και πολλοί ήταν αυτοί που δεν περίμεναν την τυπική είσοδο των θερινών μηνών εχτές και ξεχύθηκαν εδώ και μέρες στις παραλίες. Μάλλον κάποιος ξέχασε να ενημερώσει τους υπεύθυνους της Καλοκαίρι Ο.Ε. πως φέτος, λόγω σοβαρών προβλημάτων της θυγατρικής Άνοιξης Ο.Ε. και γενικότερα των ανακατατάξεων που επικρατούν στην Κλίμα Όμιλος Εταιρειών Α.Ε, η επίσημη τελετή έναρξης εργασιών θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και εβδομάδες.

Καλοκαίρι λοιπόν και τα πέλματα πολλών γυναικών βρίσκονται σε καρέκλες προς πασπάτεμα και πεντικιούρ, τα κεριά αποτρίχωσης γνωρίζουν την συνηθισμένη αποθέωση για τις σαδιστικές τους ιδιότητες, οι ξανθιές ανταύγειες αυξάνονται ενώ το ελληνικό DNA πεισματικά συνεχίζει να παράγει καστανές κεφαλές, τα καταστήματα συνεχίζουν τον αγώνα για το βραβείο του μαγιώ ‘πουείμαιβρεςμεανμπορείς’ και του ζευγαριού γυαλιών ηλίου ‘κρύβωμούρεςκαιξενύχτια’, τα πέδιλα προσπαθούν να επιδείξουν κάθε μορφή δημιουργικότητας στα 3 τετραγωνικά χιλιοστά δέρματος που διαθέτουν, τα ινστιτούτα αισθητικής σε κράζουν έμμεσα κάνοντάς σε να νοιώθεις και τύψεις που δεν τα επισκέφθηκες και σε όλους έχει αρχίσει να ξυνίζει άσχημα η Αθήνα.

Τόλμησε τώρα εσύ να μην είσαι ημίθεος ή πλανεύτρα του Δία, να μην έχεις τουλάχιστον 5 μαγιώ για να αλλάζεις στην πασαρελοπαραλία, και το χειρότερο από όλα.. να μην έχεις προορισμό για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αίσχος! Εξάλλου γιατί υπάρχουν τα δάνεια, αν όχι για να χρεωθείς για 10 χειμώνες 2 εβδομάδες σε κάποιο Ελληνικό νησί;;;;; Τόλμησε να πεις πως δεν έχει κανονίσει εισιτήρια, ξενοδοχεία, πλαζ και απλώστρα και απόλαυσε το σηκωμένο φρύδι του άλλου.

Και ξεχυνόμαστε στις παραλίες που θυμίζουν καράβι για το οποίο παρακόψανε εισιτήρια ξαπλώστρας, την αιώνια μαμά ελληνίδα με το στόμα-ντουντούκα να φωνάζει στο καμάρι της, τους πολλά βαρύς και όχι γκόμενους, τις είμαι-θεά-λατρέψτε με γκόμενες, το "όμορφο" πλήθος να γελά με το "άσχημο" και το "άσχημο" να κουτσομπολεύει το "όμορφο" και άλλες στιγμές καθημερινής παράνοιας με μπαλάκια τένις δολοφόνους, που στην τελική γελάς με την ίδια σου την τρέλα και αναρωτιέσαι πως τα καταφέρνεις.

Τα κουβαδάκια μου και άλλη παραλία, όποια αντέξει βεβαίως, βεβαίως!