Τραγικό. Ζούμε σε μία εποχή όπου διαθέτουμε, όσο ποτέ άλλοτε, τον μεγαλύτερο αριθμό μέσων επικοινωνίας αλλά, ειρωνικά, δεν επικοινωνούμε. Μιλάμε, συνομιλούμε τηλεφωνικά, ηλεκτρονικά, μέσω μηνυμάτων, γράφουμε, διαβάζουμε, σχολιάζουμε, αλλά κάπου σε αυτή την πληθώρα των μέσων μας διαφεύγει ο στόχος για τον οποίο δημιουργήθηκαν, η επικοινωνία.
Σε μία σύντομη διαδικτυακή έρευνα, βρήκα ένα ηλεκτρονικό λεξικό, το οποίο δίνει την ακόλουθη ετυμολογία:
επικοινωνία η [epiinonνa]: 1.η διαδικασία με την οποία μεταδίδεται ένα μήνυμα, μια πληροφορία κτλ. σε κπ. ή ανταλλάσσονται γνώσεις, σκέψεις κτλ. με κπ. χρησιμοποιώντας γραπτό ή προφορικό λόγο, διάφορα μέσα τηλεπικοινωνίας, κινήσεις, σήματα κτλ. 2α. μετακίνηση, μεταφορά κτλ. ανάμεσα σε δύο τόπους, χώρους, σημεία, συγκοινωνία. β. (πληθ.) σύνολο τεχνικών μέσων με τα οποία γίνεται η επικοινωνία: 3α. η διαδικασία με την οποία μεταδίδονται μηνύματα, πληροφορίες κτλ. ή ανταλλάσσονται γνώσεις, σκέψεις μεταξύ ατόμων ή ομάδων με συνέπεια τη δημιουργία σχέσεων· (πρβ. επαφή) β. (νομ.) Δικαίωμα επικοινωνίας: α. το δικαίωμα των πολιτών μιας χώρας να ταξιδεύουν ελεύθερα σε άλλες χώρες. β. το δικαίωμα του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια του παιδιού του να επικοινωνεί με αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Πολύ στεγνή διατύπωση για μία τόσο όμορφη λέξη, αλλά δέχομαι πως η γλώσσα είναι επιστήμη και η επιστήμη πρέπει να είναι απαλλαγμένη από τα ανθρώπινα πάθη [αναρωτιέμαι αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό καθώς τα πάθη είναι ίδιον ανθρώπου, αλλά ας μην χαθούμε σε λαβύρινθους παραπλεύρων σκέψεων].
Από την άλλη, καλώς ή κακώς, ποτέ δεν ήμουν το άτομο των άνευ συναισθημάτων ορισμών, εξηγήσεων, εκφράσεων και εκφάνσεων.
Η παραπάνω ετυμολογία δεν αναφέρει, πλην της παρένθεσης του 3α και την αχνή αχτίδα της λέξης επαφή, πως αυτή η διαδικασία ανταλλαγής συμπεριλαμβάνει και συναισθήματα και πως μερικές φορές ακριβώς αυτή η διαδικασία γίνεται και το λίκνο των ίδιων των συναισθημάτων.
Ο άνθρωπος δεν σκέφτεται μόνο με το μυαλό. Κάθε μεταφορά σκέψης του ή άποψής του φέρει αποτυπώματα των συναισθημάτων του. Όσο ανεπαίσθητα και να είναι αυτά, υπάρχουν και πάλλονται ανάμεσα και πίσω από τις λέξεις. Είναι άηχα αλλά ακούγονται, απλώς δεν γίνονται αντιληπτά μέσω των αυτιών ή των ματιών. Περνούν σαν λαθρεπιβάτες της όρασης και ακοής και φτάνουν στην ψυχή, κλείνοντάς της το μάτι και χαμογελούν.
Με τον κέρσορα να αναβοσβήνει στην αρχή αυτής εδώ της παραγράφου, σταματώ για να διαβάσω όσα έγραψα παραπάνω και συνειδητοποιώ πως οριοθέτησα την επικοινωνία, περιοριζοντάς την σε δύο μόνο αισθήσεις. Αλλά και ένα χάδι δεν μεταφέρει σκέψεις; Τελικά, είμαστε ζωντανοί οργανισμοί-μέσα επικοινωνίας.
Η επικοινωνία είναι σαν ένα καράβι. Το λιμάνι προέλευσής του δεν μπορεί πάντα να προβλεφθεί, ούτε και η ώρα άφιξής του. Οι επιβάτες και λαθρεπιβάτες του είναι γνωστοί άγνωστοι. Μερικές φορές εμφανίζεται σε σημεία και στιγμές που φαντάζουν παράδοξα και συχνά ο προορισμός του χαράσσεται κατά τη διάρκεια της πορείας του. Το ταξίδι όμως είναι μαγικό. Και το καράβι μπορεί να κρύβει αμύθητους θησαυρούς. Μόνο εισιτήριο, ένα ανοιχτό μυαλό και μία ανοιχτή ψυχή.
Τολμήστε να επικοινωνήστε. Ανοιχτείτε και καλούς ανέμους στα πανιά σας!
Αναρτήσεις
